WIZERUNEK UCZNIA – WSPÓLNA SPRAWA

DO KOGO DOBRA PRAKTYKA JEST SKIEROWANA? KTO MOŻE REALIZOWAĆ DOBRĄ PRAKTYKĘ?

Nasze działanie dotyczy uczniów gimnazjum, gdyż jednym z punktów w regulaminie wizerunku ucznia jest przyzwolenie na delikatny makijaż. Jednak inne punkty dotyczą stroju codziennego i galowego, więc można zasady tak zmodyfikować, aby wprowadzić podobne przepisy w szkole podstawowej. Nasza szkoła jest niewielką szkołą w małej miejscowości i na pewno łatwiej wprowadzić takie zasady tutaj niż w wielkim mieście, ale warto próbować, gdyż to uczniowie sami wyznaczają sobie zasady i ich granice.

CO OSIĄGNĘLIŚMY DZIĘKI ZASTOSOWANIU DOBREJ PRAKTYKI? CO UDAŁO SIĘ POPRAWIĆ, JAKIE PROBLEMY ROZWIĄZAĆ? NASZ NAJWIĘKSZY SUKCES.

Już zrealizowane etapy działania pokazały uczniom, że mogą coś stworzyć dla siebie, jeśli tylko będą współpracować, a ich potrzeby są brane pod uwagę. Przed wprowadzeniem naszej praktyki uczniowie często mówili o niesprawiedliwości związanej z tym, że niektóre dziewczęta, nie zważając na regulamin zachowania, przychodziły do szkoły umalowane, a te, które podporządkowywały się regulaminowi, nie mogły wyrażać swojej indywidualności. Wprowadzenie nowych zasad dało im poczucie sprawiedliwego traktowania i możliwość wyrażania siebie, np. poprzez delikatny makijaż, co w tym wieku jest bardzo ważne.

To działanie nauczyło uczniów, że wprowadzanie jakichkolwiek zmian należy zaplanować, skonsultować, a następnie konsekwentnie zrealizować plan. Cała społeczność szkolna, (rodzice, uczniowie i nauczyciele) pracowała nad wspólnym dokumentem, który powstał i będzie obowiązywał. Uczniowie zyskali złagodzenie zasad dotyczących makijażu. Uregulowano w tym samym dokumencie zasady stroju szkolnego i stroju galowego, co poprawi wizerunek ucznia naszej szkoły. Rodzice nie będą musieli pilnować swoich dzieci przed wyjściem z domu, bo one same będą wiedziały, jak powinny wyglądać idąc do szkoły. Nauczycielom ułatwi to kontrolę przestrzegania regulaminu zachowania w punktach dotyczących wizerunku ucznia, gdyż uczniowie sami stworzyli te zasady i będą je respektować. Zanim jeszcze wprowadzono projektowany dokument określający zasady wizerunku ucznia, to już podczas apelu z okazji Święta Niepodległości prawie wszyscy uczniowie wystąpili w stroju galowym.

SPOSÓB WDROŻENIA PRAKTYKI. KROK PO KROKU JAK DOBRA PRAKTYKA BYŁA REALIZOWANA.

Początkiem działań była debata przeprowadzona wśród uczniów, na której jedną z naj-istotniejszych potrzeb była możliwość stosowania delikatnego makijażu, co w naszej szkole było zabronione i karane ujemnymi punktami z zachowania. Kolejnym krokiem było przedstawienie wyników debaty na zebraniu rady pedagogicznej. Głosy nauczycieli były podzielone, nie od razu zrozumiano, że działanie to jest możliwe i da uczniom poczucie, że mogą coś dla siebie zrobić i że szkoła odpowiada na ich potrzeby.

6 (22)

Następnie uczniowie na zebraniu samorządu uczniowskiego ustalili zasady wizerunku szkolnego ucznia, w którym dopuszczono stosowanie delikatnego makijażu i określono rodzaj stroju zwykłego i galowego.

Strój został dokładnie opisany co do długości spodni i spódnic, rozmiaru dekoltów, rodzaju obuwia, stopnia odkrycia ciała, nakryć głowy itd. Dopuszczony makijaż również został dokładnie sprecyzowany: podkład delikatny, cienie pastelowe, tusz do rzęs czarny lub brązowy, róż na policzki, błyszczyk bezbarwny na usta itp. Uczniowie ustalili także konsekwencje  niestosowania się do regulaminu.

Następnie w zespole uczniów, nauczycieli i rodziców opracowano dokument. Ustalono plan wprowadzania zasad wizerunku ucznia naszej szkoły, omówiono sposoby informowania całej społeczności szkolnej i stworzono pocztę elektroniczną dla rodziców, jej adres umieszczono na stronie internetowej szkoły. Kolejnym krokiem było skonsultowanie zasad w całej społeczności uczniowskiej. Na stronie szkoły opublikowano artykuły opisujące działanie, a na zebraniu z rodzicami zapoznano wszystkich z proponowaną treścią dokumentu. W szkole ustawione zostały „skrzynki pomysłów”, do których można było wrzucać nowe propozycje działań, bądź uwagi do już prowadzonych akcji. Odbyło się spotkanie reprezentacji samorządu uczniowskiego, rady rodziców i rady pedagogicznej, na którym dyskutowano o stworzonych zasadach. Uczniowie przedstawili jeszcze raz stworzony przez siebie dokument, rodzice dodali do niego swoje uwagi, nauczyciele omówili wątpliwości związane z przestrzeganiem regulaminu i zasad kontroli.

Na zebraniach wychowawcy zapoznali rodziców z przepisami dotyczącymi wizerunku ucznia naszej szkoły. Rodzice mogli zgłosić swoje uwagi. Dalszy etap to akcja informacyjna, a więc wizyta kosmetyczki, która opowie uczniom o dbaniu o cerę, o zdrowym makijażu i zademonstruje makijaż dozwolony w szkole. Uczniowie będą mogli zadawać pytania,. Wychowawcy przy tej okazji będą mogli porozmawiać z uczniami o wspólnie stworzonych zasadach i o ich przestrzeganiu. Uczniowie wykonają gazetki w klasach i na holu, pokazujące „szkolny makijaż” i zasady ubierania się do szkoły. Dopiero po tym będzie można zmienić regulamin zachowania, w punktach dotyczących zakazu makijażu i stroju. Zostanie wybrany spośród samorządu uczniowskiego uczeń, który zostanie „strażnikiem makijażu” i będzie zwracał uwagę koleżankom na przestrzeganie ustalonych zasad. Wspólnie opracowane zasady wizerunku ucznia pozwolą na bardziej świadome ich przestrzeganie. Ten dokument będzie stale obowiązywał i stanie się częścią życia naszej szkoły.

CO JEST POTRZEBNE DO REALIZACJI DOBREJ PRAKTYKI (PIENIĄDZE, CZAS, JAKIE OSOBY, CO JESZCZE)?

Do realizacji takiego działania potrzebne jest przede wszystkim zaangażowanie przed-stawicieli uczniów, rodziców i nauczycieli. Tworzenie wizerunku ucznia wymagało czasu. Uczniowie z pomocą nauczycieli stworzyli dokument, a rodzice poświęcili swój czas na konsultacje i poprawki. Koszty mogą być związane z zatrudnieniem profesjonalnej makijażystki, chyba że wśród rodziców znajdzie się osoba tym się zajmująca. Uczniowie poświęcają czas, aby wykonać gazetki pokazujące całej społeczności uczniowskiej, jak stosować zapisane w regulaminie zasady stroju i makijażu.

CO JESZCZE MOŻNA BYŁOBY ZROBIĆ DODATKOWO, PATRZĄC Z PUNKTU WIDZENIA NASZYCH DZISIEJSZYCH DOŚWIADCZEŃ? CZY KOGOŚ JESZCZE WŁĄCZYĆ DO REALIZACJI?

To nasze pierwsza praktyka w ramach programu „Szkoła Współpracy”. Zaczęliśmy od działania, które wywołało wiele kontrowersji zarówno wśród nauczycieli, jak i rodziców. Brakuje nam jeszcze aktywnie działających rodziców, którzy będą chętnie przychodzić na spotkania. Należy w dalszym ciągu zachęcać ich i zapraszać do współpracy, bo dzięki rodzicom nasze działania będą łatwiej realizowane. Można zachęcić do współpracy okoliczne szkoły średnie lub zawodowe z klasami o kierunku kosmetyczka, aby uczniowie zademonstrowali sposoby makijażu, a tprzy okazji zareklamowali swoja szkołę wśród gimnazjalistów. To będzie szczególnie łatwe w czasie, kiedy szkoły ponadgimnazjalne rozpoczynają działalność promocyjną i chętnie odwiedzają gimnazja.

CO SIĘ NIE UDAŁO, Z JAKIEGO POWODU, CO NALEŻAŁOBY ZROBIĆ INACZEJ?

Zaczynając działania związane z wprowadzeniem zasad wizerunku ucznia naszej szkoły sądziliśmy, że uda się to zrobić w krótkim czasie. Jednak, oprócz stworzenia naszego dokumentu, trzeba było zmienić regulamin zachowania, co wymaga dodatkowych spotkań zespołu i czasu na to, aby rodzice zapoznali się z nim, a rada pedagogiczna zatwierdziła zmiany. Najlepiej działanie rozpocząć przed końcem roku szkolnego, np. w kwietniu lub maju, tak aby od września mogły obowiązywać w szkole zasady wizerunku ucznia.