Algernon – korepetycje uczniowskie to działanie zainicjowane przez młodzież w ramach projektu „Szkoła Współpracy”, przyjęte do realizacji we wrześniu 2014 roku. Pomysłodawcą projektu jest Bartłomiej Nettik, uczeń drugiej klasy Gimnazjum nr 23 w Łodzi. Projekt swoim zasięgiem obejmuje uczniów całego ZSO nr 7 ( gimnazjum i liceum), jak również dzieci ze świetlicy środowiskowej przy MOPS. To projekt o wielopoziomowym oddziaływaniu.
CELE I ZAŁOŻENIA PROJEKTU
- Pomoc uczniom, koleżankom i kolegom naszej szkoły w uzupełnianiu zaległości
i braków przedmiotowych, odkrywanie uzdolnień, rozwijanie zainteresowań. - Poprawa wyników poszczególnych uczniów, a także wyników całej szkoły.
- Integracja społeczności uczniowskiej, społeczności szkolnej, rozbudzanie ducha wolontariatu.
- Budowanie relacji, sieci społecznych i przyjaźni na całe życie.
- Wypracowanie kompetencji społecznych korepetytorów uczniowskich.
- Pogłębianie wiedzy i umiejętności w zakresie skutecznej komunikacji, odpowiedzialności cywilnej, mediacji.
DO KOGO DOBRA PRAKTYKA JEST SKIEROWANA? KTO MOŻE REALIZOWAĆ DOBRĄ PRAKTYKĘ?
Korepetycje uczniowskie można organizować na każdym etapie szkolnym – podstawowym, gimnazjalnym i licealnym. Przy odpowiednim podejściu i nieznacznych modyfikacjach – również w nauczaniu przedszkolnym.
To nic innego, jak sięgnięcie do prostych, sprawdzonych i trochę zapomnianych metod z czasów, gdy dzisiejsi rodzice sami korzystali z pomocy, odrabiając lekcje w świetlicach z kolegami czy nauczycielami.
Korepetycje udzielane przez starszych uczniów z gimnazjum i liceum są jednak czymś więcej. Są ważną, symptomatyczną i paradoksalną odpowiedzią samej młodzieży na brak zainteresowania rodziców sprawami z życia szkoły, na brak wsparcia z ich strony i reprezentacji ich problemów w szkole.
Są także pokazaniem siebie – „dzisiejszej młodzieży” – z jednej strony jako już gotowej do odpowiedzialnych i dojrzałych działań, z drugiej – potrzebującej wsparcia i doświadczenia dorosłych na tym ważnym etapie życia. Młodzieży pragnącej zmiany w relacjach nauczyciel – rodzic, kształtującej tożsamość własną i najbliższego otoczenia przez pragnienie zmiany postaw: z autokratycznej i protekcjonalnej w partnerską, opiekuńczą.
Są sposobem zawstydzenia, zdyscyplinowania i zainspirowania dorosłych przez samopomoc, własny pozytywny przykład, odpowiedzialną inicjatywę.
CO OSIĄGNĘLIŚMY DZIĘKI ZASTOSOWANIU DOBREJ PRAKTYKI? CO UDAŁO SIĘ POPRAWIĆ, JAKIE PROBLEMY ROZWIĄZAĆ? NASZ NAJWIĘKSZY SUKCES.
Podstawową (poza poprawą wyników w nauce) wartością korepetycji uczniowskich jest współpraca, która integruje, inspiruje i wyzwala energię do działania. Przy takim podejściu ograniczeniem może być jedynie niedostatek wyobraźni i brak dobrej woli.
Wartością dodaną projektu „Algernon” jest integracja korepetytorów szkolnych.
Zdobywanie doświadczenia, kompetencji społecznych, wiedzy o zasadach skutecznej komunikacji.
Podczas cyklicznych spotkań, w których uczestniczy pedagog szkolny, omawiana jest organizacja, plan pracy i ewentualne problemy.
Korzystamy również z nietypowych sposobów zdobywania umiejętności interpersonalnych, takich jak warsztaty z aktorami i psychologami w teatrze „Szwalnia”.
Sukcesem jest refleksja, zrozumienie i otwarcie rodziców na potrzeby ich dzieci. Uświadomienie problemów trudnego procesu wchodzenia w dojrzałość w okresie nauki w gimnazjum i liceum. Ożywienie i aktywność na forum szkoły – na spotkaniach i zebraniach.
Ukazanie nauczycielom niebezpieczeństwa rutynowej relacji z uczniem, pozbawionej świadomości oddziaływania własnego przykładu.
Ogromnym sukcesem jest otwarcie korepetytorów na potrzeby społeczności lokalnej, wyjście projektu do świetlic środowiskowych.
SPOSÓB WDROŻENIA PRAKTYKI. KROK PO KROKU JAK DOBRA PRAKTYKA BYŁA REALIZOWANA.
Działanie, co trzeba podkreślić, jest przede wszystkim dojrzałą i kreatywną inicjatywą samej młodzieży, odpowiedzią na analizę jej własnych potrzeb.
W pełni wpisuje się w dydaktyczne i szkolne programy wychowawcze. Ma poparcie całej społeczności szkolnej, angażuje nauczycieli, aktywizuje rodziców.
Odpowiada na potrzeby zidentyfikowane podczas szkolnych ankiet, spotkań trójstronnych, samorządu uczniowskiego, rad pedagogicznych, rad rodziców i zebrań z wychowawcami.
Projekt, wraz celami i regulaminem, został przedstawiony dyrekcji szkoły przez jego autorów i przedstawicieli samorządu uczniowskiego.
Po pozytywnym zaopiniowaniu, pani dyrektor objęła honorowy patronat nad projektem. Panie pedagog przyjęły funkcję opiekunek projektu (w kwestii metod stosowanej pomocy), a wychowawca – rolę opiekuna w zakresie kontaktów z nauczycielami.
Kryteria doboru korepetytorów, udziału w szkoleniach podnoszących kompetencje, zasad zgłaszania się uczniów na korepetycje, a także polityka prywatności i kwestie związane z samą organizacją zajęć zostały zawarte w regulaminie.
Jedną z ważniejszych zasad jest przyznanie autonomii i zaufania projektowi przez akceptację dowolności w kreatywności i odpowiedzialności w zakresie przeprowadzanych korepetycji:
„Korepetycje mogą odbywać się przed lub po lekcjach, w świetlicy, w specjalnie wyznaczonej Sali, lub za pośrednictwem poczty elektronicznej”
Poparcie i włączenie się wszystkich nauczycieli w rozpowszechnianie informacji – osobiście lub za pośrednictwem dziennika elektronicznego – pozwoliły szybko rozpocząć tworzenie list korepetytorów i nawiązać kontakty z uczniami potrzebującymi pomocy.
Dzięki zaangażowaniu pań pedagog oraz cyklicznym odwiedzinom klas w towarzystwie korepetytora uczniowskiego, działanie ma charakter systematycznej, długoplanowej praktyki.
Nieoceniony wkład pani dyrektor umożliwił wyjście korepetytorom poza szkolne mury, otwarcie na instytucje potrzebujące obecności i pomocy. Młodzież naszej szkoły systema-tycznie udziela korepetycji w świetlicy środowiskowej.
Warto podkreślić, że projekt żyje, rozwija się, dlatego trudno jest określić rzeczywistą liczbę zaangażowanych osób i przewidzieć, co stanie się ich inspiracją. Na listopadowym spotkaniu trójstronnym działalność została poddana pozytywnej ewaluacji, pojawiły się nowe pomysły, została wyzwolona nowa energia.
Trudno jest wyczerpująco odpowiedzieć na pytanie, czym jest ALGERNON, jakie daje korzyści i komu? Jest przede wszystkim platformą porozumienia i współpracy, integracją środowiska uczniowskiego i społeczności szkolnej. Jest także wolontariatem, wspólną odpowiedzialnością za szkołę i pojedynczego ucznia, miejscem zdobywania trudnych do oszacowania, bo coraz to nowszych kompetencji dla każdej ze stron projektu. Ukazaniem „dzisiejszej młodzieży” jako gotowej i oczekującej partnerskiej relacji z rodzicami i nauczycielami.